Özet
Hobbes’un en meşhur metaforu olarak “doğa durumu” açıklanır. Otoritenin veya kurallar, kanunlar ve düzen tesis edecek birisinin yokluğunda insan yaşamının durumu olarak anlaşılabilir. Birey kavramı Hobbesçu terimlerle tartışılır. Buna göre insanların temel özelliği irade sahibi olmaları ve tercihte bulunabilmeleridir. Bir ahlakçı olarak Hobbes doğa kanunlarının veya “akıl ilkeleri”nin hayata zarar verecek şeyler yapmayı yasakladığı sonucuna ulaşır.